ekolojik kriz

    EKOLOJİK KRİZ: PİYASACI BİR ÇÖZÜM YOK

    Kapitalizm, ‘doğanın karşılıksız armağanlarını’ kâra dönüştürür. Sürekli olarak kârlılığı artırma dürtüsü içinde doğal kaynakları tüketir ve bozar. Doğa özelleştirilip özel mülkiyete dönüştürüldüğü için, ‘doğa’ sahipleri de emeğin sömürülmesinden rant elde ederler. Ancak doğal kaynaklar tükendiği ve yenilenmediğinden, artan hammadde fiyatlarını kontrol etmek ve düşürmek için sermaye sürekli bir savaş halindedir ve bu da kâr oranının düşme eğilimine başka bir faktör ekler. Kâr güdüsü tarımda sanayileşmenin, enerjinin ve meta üretiminin kontrolsüz bir şekilde genişlemesi yoluyla karbon salımının artmasına ve doğal kaynakların tükenmesine neden olarak, küresel ısınmanın gezegenin varlığını tehdit eden seviyelere dek tırmanmasını beraberinde getirdi.

    YENİDEN ÜRETİM GÜÇLERİ: SOSYALİST EKOFEMİNİZM VE KÜRESEL EKONOMİK KRİZ

    Sosyalist eko-feminizm, kapitalizmin dünya ölçeğinde ataerkillik, ırkçılık ve türcülük ile kesiştiğine işaret ederek, ekolojik geçişi “sistem değişikliği” için farklı mücadelelerin bir kesişimi olarak görmeye izin verir. Bu vizyonu ciddiye almak, sosyalist örgütlerin kendilerini üretim güçleri ve GSYİH büyümesi ile miras kalan takıntılarından kurtarmalarına - modernitenin kapitalist/endüstriyel versiyonu - ve gerçek bir ekolojik devrim tasavvur etmelerine yardımcı olabilir.

    EKOLOJİK ÇÖKÜŞ: KAVRAMLAR VE TARTIŞMALAR

    Küresel ısınma (ve ekolojik çöküş) özü itibarıyla piyasa mekanizmasının yerine planlamayı, kâr hedefi yerine ihtiyaçların tatminini merkeze koyan bir kolektif aklı çağırıyor. Bu yoldaki ilk adımlarımız metalaşma sürecini tersine çevirmek; sorunun yapısal ve sınıfsal yönünü teşhir etmek; uzlaşma ve yetinme yerine sınıf mücadelesini tırmandırmak olabilir. Esas hayalperestlik planlı bir sosyalist ekonomiden bahsetmek değil, insanlığın ve ekosistemin kapitalizmde herhangi bir geleceği olduğuna inanmaktır.