Evet, birçok olasılığa bağlı birçok plana sahip olabiliriz. Ama bu anti-kapitalist planlara, kapitalizmi kısa vadede gerçekten yok edecek türden planlara ihtiyacımız var. “İklim değil sistem değişikliği” bir ajitasyon aracı değil, bizim neslimiz için bir direktif. Hareketimizdeki ve hatta bütün hareketlerdeki hırs eksikliğini doldurmamız lazım.

Bir avuç zenginin çıkarları için insanlığın geri kalanı ve gezegendeki diğer canlı türleri varoluşsal bir krizle karşı karşıyadır. IPCC raporları bile bunu inkâr edememekteyken “önce iklimi kurtaralım, sonra kapitalizmi düşünürüz” önermesi yangına benzin dökmek demek olmasa da onu söndürmek yerine harlayan yel estirmektir; bilimsel olarak yanlış olduğu gibi kapitalizmden kurtuluş fırsatı önüne de barikat örmektir. David Harvey’in şu an kapitalizmi yıkmak insanlığı kaosa sürüklemek anlamına gelir sayıklamasındaki gibi zaten mülksüz olanların, zaten ölüyor olanların kirişlere asılmasının önüne geçmektir. Yıkılırsa altında kalan insanlık olmaz, uzayı sömürgeleştirme hayallerine dalmış kendinden geçen bir avuç sömürgen olur.

İklim değişikliği sorununun çözümü konusunda iki ana strateji var. İlkinde, kapitalist sistem içinde, nedenleri gidermek yerine “enerji dönüşümü”ne ve belirtileri hafifletmeye yönelen (semptomatik) önlemler uygulanır. Bunun örnekleri, pek çok ülkede sermayenin çıkarını gözeterek yürürlüğe konan birbirine benzer iklim politikalarıdır. Bu, hegemonik iklim siyasetidir. İkinci strateji ise sömürülen emekçiler, ezilen toplum kesimleri olarak halkın, kapitalizm karşıtı iklim siyasetidir. İki siyaset, yalnızca çözüm yolları konusunda değil, öncelikle iklim sorununun nedenleri bakımından birbirinden ayrılırlar. İlkinin tersine ikincisi, kapitalizmin işleyiş yasaları, yapısal nitelikleri nedeniyle iklimin değiştiğini kabul eder. Kapitalizm ortadan kaldırılmadan kapitalizmin yapısal özelliklerinden kurtulmak olanaksızdır.

Sol, iklim değişikliğinden kapitalizmin sorumlu olduğunu görüyor. Durumun aciliyetinin farkında. Ancak devleti ele geçirme kapasitesini geliştirmek yerine, küçük ölçekli, yerel, merkezi olmayan çözümleri ve daha fazla protesto ve demokrasiyi savunuyor. Gerçekten bir felaketin eşiğindeysek, felakete yanıt verebilecek ve eşitlikçi bir alternatif ileri sürebilecek devrimci bir parti inşa etmemiz gerekmez mi?