Evet, birçok olasılığa bağlı birçok plana sahip olabiliriz. Ama bu anti-kapitalist planlara, kapitalizmi kısa vadede gerçekten yok edecek türden planlara ihtiyacımız var. “İklim değil sistem değişikliği” bir ajitasyon aracı değil, bizim neslimiz için bir direktif. Hareketimizdeki ve hatta bütün hareketlerdeki hırs eksikliğini doldurmamız lazım.

Yeni Yeşil Düzen’in ideolojik üstünlüğünü tamamen sermayeye ve Marksist olmayan sola vermemek adına, Marksistler sadece kapitalizmin en iyi eleştirisini yapmamalı, aynı zamanda gelecek vizyonumuzu somut bir şekilde anlatıp, örgütlenmeyi bu vizyon ve somut planlar üzerinden kurmalıyız.

Yine de YYA tartışmalarının çoğunda çevresel krizin, kapitalizmdeki değişimlerin ya da söylemin üretiminin politik ekonomisinde çıpayı atacak yer eksiktir. Aşağıda, mekan ve zaman katmanları -ABD’nin birikimindeki değişimler ve zorluklar, daha geniş çevresel kriz ve Merkez’de egemenliğin politik tarzı olarak kapitalizmin çöküşü - birbiriyle karşılaştırılırken YYA’nın nasıl ve neden ortaya çıktığı üzerine ışık tutulacak. YYA’nın ırkçılık karşıtı yeşil Keynesçi baskın formülasyonu - tam bir çözüm değilse de - bu dengesizliklere karşı bir çözüm olarak ortaya çıktı.

İklim değişikliği sorununun çözümü konusunda iki ana strateji var. İlkinde, kapitalist sistem içinde, nedenleri gidermek yerine “enerji dönüşümü”ne ve belirtileri hafifletmeye yönelen (semptomatik) önlemler uygulanır. Bunun örnekleri, pek çok ülkede sermayenin çıkarını gözeterek yürürlüğe konan birbirine benzer iklim politikalarıdır. Bu, hegemonik iklim siyasetidir. İkinci strateji ise sömürülen emekçiler, ezilen toplum kesimleri olarak halkın, kapitalizm karşıtı iklim siyasetidir. İki siyaset, yalnızca çözüm yolları konusunda değil, öncelikle iklim sorununun nedenleri bakımından birbirinden ayrılırlar. İlkinin tersine ikincisi, kapitalizmin işleyiş yasaları, yapısal nitelikleri nedeniyle iklimin değiştiğini kabul eder. Kapitalizm ortadan kaldırılmadan kapitalizmin yapısal özelliklerinden kurtulmak olanaksızdır.